آغاز زندگی مشترک اسم‌های زیادی دارد؛ تشکیل خانواده، پیوند، تشکیل زندگی، عروسی، ازدواج و... در هر دوره و در هر جامعه‌ای نیز رسم‌ورسوم خودش را دارد. از آداب‌ورسوم عجیب و غریب برخی قبایل در جنگل‌های دوردست آفریقا و آمریکا گرفته تا ازدواج مسیحیان در کلیسا و ... ازدواج و هم‌خانه‌شدن شاید یکی از مهم‌ترین اتفات در زندگی افراد است و هرکس از زاویه‌ای به آن می‌نگرد، عده‌ ای بر اساس معیارهای دینی و به مصداق آیه "هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ" وجهه‌ای الهی به آن می‌بخشند، برخی نیز آن را تکمیل‌کننده رؤیاهای ناتمام می‌دانند و عده محدودی نیز به دید یافتن سرپناه و رهایی از تجرد به آن می‌نگرند. اما به هر حال به هر دیدی به آن نگاه شود و هر وجهه‌ای که برای آن در نظر گرفته شود، مرحله‌ای مهم از زندگی هر شخص محسوب می‌شود که تأثیر نوع انتخاب و چگونگی آغاز این مرحله از زندگی، تا همیشه بر طرفین خواهد بود. در برهه‌ای از تاریخ ایران ازدواج‌هایی انجام شد که شاید از حیث سادگی و معیارهای ازدواج در نوع خود بی‌نظیر یا کم‌نظیر بود؛ دوران دفاع مقدس. دورانی که از بسیاری جهات در تاریخ معاصر ایران خاص بود. شرایط آن دوران تأثیر خود را بر همه ابعاد زندگی مردم گذاشت که یکی از مهم‌ترین آن‌ها تأثیر بر سبک زندگی، چگونگی آغاز زندگی مشترک و حتی ادامه آن بود. معیارها در آن دوران معمولاً مبتنی بر ساده‌زیستی بود و از تجملات و تشریفات امروزی در بسیاری از خانواده‌ها خبری نبود. آن روزها آغاز زندگی مشترک به‌گونه‌ای بود که هنوز هم برخی والدین آن را برای فرزندان خود مثال می‌زنند.