شوخی های کلامی با نامحرم و تیشه ای که به ریشه روابط زناشویی می خورد/  عواقب تلخ بگو بخندهای به ظاهر معمولی .... حجت الاسلام علی صادقی سرشت - کارشناس ارشد روان شناسی - اصل شوخی در اسلام مورد قبول است و روح انسان به نشاط نیاز دارد. شوخی یکی از راه های تأمین این نشاط است؛ اما همین روح احتیاجات دیگری نیز دارد؛ مانند احتیاج به حیا و عفت. دستوراتی هم که در اسلام آمده، نیازهای مختلف روح را تأمین می کند تا انسان به رشد کامل برسد؛ به این خاطر اسلام برای شوخی حد و مرز و سه محور قرار داده و برای هر سه محور حکم تعیین کرده است. محور اول محتوای شوخی، محور دوم هدف از شوخی و محور سوم مخاطب شوخی است. محتوای شوخی باید مشتمل بر مصادیق گناه مثل غیبت، تهمت و امثال آن نباشد. هدف ازشوخی نیز باید جنبه رشد داشته باشد؛ یعنی باید به منظور شاد کردن دیگران و رضایت خداوند شوخی کنیم نه به قصد آزار و تمسخر و دست انداختن دیگران. محور سوم که موضوع اصلی ماست مخاطب شوخی است. ما با کسانی اجازه شوخی داریم که حریم عفاف در ارتباط با آن ها حفظ شود. مثلا با هم جنس خود یا محارم می توانیم شوخی کنیم. باید دقت کنیم که تمام خویشاوندان و افرادی که در محل کار و محیط بیرون با آن ها در تماس هستیم، محرم نیستند. در قرآن و روایات سفارش هایی شده که حتی باید مراقب ادبیات گفتاری و لحن صدا در گفت و گو با نامحرم باشیم. در آیه 33 سوره احزاب خطاب به همسران پیامبر(ص) سفارش شده است که در مواجهه با نامحرم لحن صدایتان را کنترل کنید تا کسانی که بیماری روحی دارند به طمع نیفتند....